Presens particip; perfect particip; supinum - avbrytande - avbruten - avbrutit Presens - bryter av - bryter av - bryter av - bryter av - bryter av - bryter av Preteritum - bröt av - bröt av - bröt av - bröt av - bröt av - bröt av Futurum - ska bryta av - ska bryta av - ska bryta av - ska bryta av - ska bryta av - ska bryta av Konditionalis I - skulle bryta av - skulle bryta av - skulle bryta av - skulle bryta av - skulle bryta av - skulle bryta av Perfekt - har brutit av - har brutit av - har brutit av - har brutit av - har brutit av - har brutit av Pluskvamperfekt - hade brutit av - hade brutit av - hade brutit av - hade brutit av - hade brutit av - hade brutit av Futurum exaktum - ska ha brutit av - ska ha brutit av - ska ha brutit av - ska ha brutit av - ska ha brutit av - ska ha brutit av Konditionalis II - skulle ha brutit av - skulle ha brutit av - skulle ha brutit av - skulle ha brutit av - skulle ha brutit av - skulle ha brutit av Imperativ - - - bryt av - - - - - bryt av - -