Presens particip; perfect particip; supinum - utstrålande - utstrålad - utstrålat Presens - strålar ut - strålar ut - strålar ut - strålar ut - strålar ut - strålar ut Preteritum - strålade ut - strålade ut - strålade ut - strålade ut - strålade ut - strålade ut Futurum - ska stråla ut - ska stråla ut - ska stråla ut - ska stråla ut - ska stråla ut - ska stråla ut Konditionalis I - skulle stråla ut - skulle stråla ut - skulle stråla ut - skulle stråla ut - skulle stråla ut - skulle stråla ut Perfekt - har strålat ut - har strålat ut - har strålat ut - har strålat ut - har strålat ut - har strålat ut Pluskvamperfekt - hade strålat ut - hade strålat ut - hade strålat ut - hade strålat ut - hade strålat ut - hade strålat ut Futurum exaktum - ska ha strålat ut - ska ha strålat ut - ska ha strålat ut - ska ha strålat ut - ska ha strålat ut - ska ha strålat ut Konditionalis II - skulle ha strålat ut - skulle ha strålat ut - skulle ha strålat ut - skulle ha strålat ut - skulle ha strålat ut - skulle ha strålat ut Imperativ - - - stråla ut - - - - - stråla ut - -