Presens particip; perfect particip; supinum - plågande - plågad - plågat Presens - plågar - plågar - plågar - plågar - plågar - plågar Preteritum - plågade - plågade - plågade - plågade - plågade - plågade Futurum - ska plåga - ska plåga - ska plåga - ska plåga - ska plåga - ska plåga Konditionalis I - skulle plåga - skulle plåga - skulle plåga - skulle plåga - skulle plåga - skulle plåga Perfekt - har plågat - har plågat - har plågat - har plågat - har plågat - har plågat Pluskvamperfekt - hade plågat - hade plågat - hade plågat - hade plågat - hade plågat - hade plågat Futurum exaktum - ska ha plågat - ska ha plågat - ska ha plågat - ska ha plågat - ska ha plågat - ska ha plågat Konditionalis II - skulle ha plågat - skulle ha plågat - skulle ha plågat - skulle ha plågat - skulle ha plågat - skulle ha plågat Imperativ - - - plåga - - - - - plåga - -