Presens particip; perfect particip; supinum - knådande - knådad - knådat Presens - knådar - knådar - knådar - knådar - knådar - knådar Preteritum - knådade - knådade - knådade - knådade - knådade - knådade Futurum - ska knåda - ska knåda - ska knåda - ska knåda - ska knåda - ska knåda Konditionalis I - skulle knåda - skulle knåda - skulle knåda - skulle knåda - skulle knåda - skulle knåda Perfekt - har knådat - har knådat - har knådat - har knådat - har knådat - har knådat Pluskvamperfekt - hade knådat - hade knådat - hade knådat - hade knådat - hade knådat - hade knådat Futurum exaktum - ska ha knådat - ska ha knådat - ska ha knådat - ska ha knådat - ska ha knådat - ska ha knådat Konditionalis II - skulle ha knådat - skulle ha knådat - skulle ha knådat - skulle ha knådat - skulle ha knådat - skulle ha knådat Imperativ - - - knåda - - - - - knåda - -